در
این مقاله قصد داریم شما را با مکان های گردشگری زیباترین روستاهای ایران بیشتر
آشنا کنیم ، پس با چترآتا همراه باشید تا در مورد این روستاهای زیبا بیشتر بدانید
.
روستای جهان نما
روستای
ییلاقی جهان نما در دامنه کوه جهان نما قرار دارد . ارتفاع قله كوه جهان نما 3086
متر از سطح دریاست . این روستا و نواحی اطراف آن ، یکی از مناطق مهم حیات وحش طبیعی
ایران به شمار می روند و در فاصله 60 کیلومتری جنوب شرقی شهر کردکوی و 85 کیلومتری
گرگان قرار گرفته است همچنین با احداث جاده ای در این دهکده علاقمندان زیادی از
شهرستان کردکوی، گرگان و حتی سایر مناطق کشور از آن دیدن می‌کنند.
گورستان
قدیمی کمرسرک ، " امامزاده رضی و مرضیه " و برج رادکان غربی نیز از جمله
آثار قدیمی و تاریخی مردم منطقه جهان نما محسوب می شوند . روستای جهان نما ، دارای
زمستان های سرد و تابستان های معتدل است . با توجه به کاهش دما و بارش برف در فصل
های پاییز و زمستان ، روستا خالی از سکنه می شود.
چشم
انداز ارتفاعات ، چشمه ها ، رودخانه ها و جنگل ها به ویژه در فصل های بهار و
تابستان و پائیز ، طراوت و زیبایی شگفت انگیزی به این منطقه می بخشد.
ین
دهکده ییلاقی به دلیل داشتن چشم‌اندازهای زیبا و مشرف به تمامی نقاط جلگه‌ای از
جمله کردکوی، گرگان، خلیج گرگان، میانکاله، بندر ترکمن و سایر روستاها، طبیعت زیبا،
برخورداری از آب و هوای مناسب و نزدیکی به کردکوی از مناطق جالب و منحصر به فردی
است که با دایر کردن امکانات توریستی در خود منطقه، به طور حتم یکی از مهمترین
مراکز توریستی کشور خواهد شد.
همچنین
دهکده ییلاقی جهان نما در داخل منطقه حفاظت شده جهان نما قرار دارد که مشتاقان بسیاری
را در فصول گرم چه به صورت خانوادگی و یا گروههای کوهنورد به خود جلب کند.
این
منطقه با برخورداری از طبیعت و چشم اندازهای زیبا و جنگلهای پهن برگ و سوزنی برگ و
جانوران وحشی و برج تاریخی رادکان از منابع اکوتوریستی با ارزش استان گلستان است
که در صورت توجه بیشتر می‌تواند به قطب گردشگری اکوتوریستی استان گلستان تبدیل
شود.
جنگل
جهان نما ,جاذبه اکوتوریستی استان گلستان میباشد.منطقه حفاظت شده جهان نما که
ازنام دهکده ییلاقی آن اقتباس شده ,بخش مهم آن درحوزه شهرستان کردکوی دراستان
گلستان واقع شده است.
حداقل
ارتفاع این منطقه 600 متروحداکثرآن 3086 مترازسطح دریا میباشد.پوشش گیاهی منطقه به
دلیل شرایط آب وهوایی مناسب ,بسیارمتنوع میباشد وجامع غالب گیاهی منطقه به سه دسته
ازجمله درختان پهن برگ به همراه علفزار,بوته زار به همراه ارس ودرختچه های پهن برگ
تقسیم میشود.
ازمهمترین
گونه های گیاهی منطقه میتوان راش , ممرز,بلند مازو,آزاد,سرخدار,نمدار,ارس,زرشک ,
تمشک , گل گاو زبان , درمنه , مریم گلی , قاصدک ونسترن میتوان نام برد.
حیات
وحش منطقه جهان نما به تبع تنوع زیستی ارزشمند منطقه قابل توجه بوده ومناطق مرتفع
وکوهستان نظیرچلستان ,شاه پسند,تلمبار,کل گله,پیرزن ودرکالی از بهترین زیستگاههای
حیات وحش به خصوص کل و بز بشمارمی آید.
خرس,مرال,شوکا,پلنگ,خوک
وحشی , گرگ, گربه جنگلی ,عقاب طلایی ,کبک دری ازجمله وحوش موجود دراین منطقه میباشند.
همچنین وجود پرندگانی مانند : طوقه ها ,جغدها,کبوترها,زنبورخورها,کلاغ ها وچکچک ها
برغنای زیستی این منطقه می افزاید.
روستای کندوان
روستای
کندوان در دامنه سر سبز سلطان داغی، در ۱۸ کیلومتری جنوب اسکو و ۶۲ کیلومتری جنوب
غربی تبریز قرار دارد .
کندوان
در استان آذربایجان شرقی و در شهر اسکو قرار گرفته است و از آن جا که در دل صخره
ها ساخته شده است، به روستای صخره ای ایران مشهور است. این روستا هم به عنوان یک
اثر بسیار ارزشمند در آثار ملی ایران به ثبت رسیده است و هم شهرت جهانی دارد و
تنها روستای صخره ای در جهان است که در حال حاضر در آن سکونت می شود.
دو
رستای دیگر، یکی روستای کاپادوکیه در کشور ترکیه و دیگری روستای داکوتا در آمریکا
است که بر خلاف کندوان که در آن زندگی جاری است، در این ۲ روستا سکونت نمی شود.
تاریخچه
ی سکونت در این روستا به قرن هفتم هجری می رسد. در آن دوران، مردم روستای حیله ور
که در ۲ کیلومتری غرب کندوان زندگی می کرده اند، تصمیم می گیرند تا از چنگال مغول
ها در امان بمانند و به همین دلیل به دشت کنار یعنی کندان می روند. آن ها کم کم
شروع به کندن روستا با دست می کنند تا بتوانند در دل آن برای خود پناهگاهی بسازند
و این چنین می شود که سکونت در روستای کندوان آغاز می شود.
شیوه
بنای خانه‌های این روستا از نوع معماری صخره ای و به شکل مخروطی یا کله قندی میباشد.
برخی از باستان شناسان قدمت این روستا را به دوره های پیش از اسلام نسبت می‌دهند.
در دل این تپه‌های بلند که ارتفاع بعضی از آنها به 40 متر می‌رسد صدها آغل، انبار
و اتاقک حفر شده که بسیار دیدنی است.
همچنین
آب معدنی گوارایی از دل یکی از تپه های این روستا می جوشد که از شهرت فراوانی
برخوردار است و برای امراض کلیوی بسیار مفید تشخیص داده شده است.
از
آن جا که کندوان در دامنه ی کوه های سهند قرار دارد، دارای آب و هوای بسیار خوبی
است و زمین ها و مرتع های سرسبز زیادی در اطراف آن وجود دارد و به همین دلیل عشایرها
آن را به عنوان محلی برای ییلاق خود انتخاب می کنند.
مردم
این روستا بیشتر کشاورز و دامدار هستند، البته در سال های اخیر به دلیل جذابیت هایی
که این روستا برای توریست ها داشته، گردشگرهای داخلی و خارجی زیادی از آن دیدن
کرده اند و همین موضوع باعث شده تا بعضی از مردم روستا مشاغلی به غیر از این دو
داشته باشند.
روستای
کندوان دارای مسجد، حمام، مدرسه و آسیا میباشد و کران مسجد یکی از بزرگترین کران‌های
روستا را تشکیل داده است. به دلیل شکل مخروطی خاص، اغلب کران‌های دارای طبقات
مختلف، از داخل با یکدیگر ارتباط ندارند، کران ها عموما دارای دو طبقه بوده و در
بعضی موارد سه و حتی چهار طبقه نیز در آنها ایجاد کرده اند.
روستای خماط
روستای
زیبای گردشگری خماط در ۳۰ کیلومتری شهر شوش و چند کیلومتری نخستین اثر ثبت جهانی ایران
"زیگورات، چغازنبیل" قرار دارد. این روستا در اردیبهشت ماه سال ۱۳۹۲ به
عنوان روستای هدف گردشگری معرفی شد.
این
روستا در نزدیکی نخستین اثر جهانی کشورمان زیگورات، چغازنبیل قرار دارد که قدیمی‌ترین
و بزرگترین بنای خشتی و آجری جهان است که از زمان عیلام به یادگار مانده است. از
طرفی دیگر روستای خماط در حاشیه پارک ملی دز یکی از میراث طبیعی و ارزشمند کشورمان
که چشم انداز متنوعی از رود، تالاب و گونه های متنوع گیاهی و جانوری را در خود جای
داده است.
آب
و هوای این منطقه گرم و نیمه مرطوب است. زبان مردم این روستا عربی و مردمی مسلمان
و پیرومذهب شیعه هستند. بیشتر مردم این روستا به کار کشاورزی مشغول هستند و
محصولاتی همچون گندم، جو، کنجد، کاهو و صیفی جات کشت می‌کنند. در کنار زمین های
کشاورزی باغ‌های مرکبات و نخل‌ها جلوه زیبایی به زمین‌های کشاورزی اطراف روستا
داده است.
اهالی
روستای خماط تمام افتخار خود را آسایش مهمانی‌ها می‌دانند که مشقت راه را به جان
خریده‌اند و پا به این دیار زیبا گذاشته‌اند. آنها همیشه آماده پذیرایی از میهمانان
هستند، برایشان فرق نمی‌کنند، آشنا باشند یا غریبه، عرب باشید یا عجم، به هرحال
آنها با لباس‌های زیبای عربی و لبخند زنان به استقبال شما می‌آیند و خاطرات خوبی
را از این سفر به این دیار برایتان رقم می‌زنند. تا لحظه‌ای که در روستای خماط
حضور دارید افراد روستا با روی باز و خندان از شما استقبال می کنند.
ین
روستا همانند سایر نقاط عرب نشین از تنوع غذایی خاصی برخوردار است. از غذاهای محلی
که زنان این منطقه پخت می‌کنند می توان به، امفطح، دهن حر، دبس، افتر، حمیس، آش‌توله،
خورشت بامیه و خوراک ماهی اشاره کرد.
از
آداب و رسوم کهن که از گذشته مورد توجه اعراب بوده و مردم روستای خماط هم به آن پایبند
هستند، رسم قهوه خوری است. وقتی مهمان خانه های مردم روستای خماط می شوید، پس از
سلام و خوش آمدگویی با قهوه مخصوص از شما پذیرایی می کنند.
روستای
خماط جاذبه‌های معنوی زیادی برای مسافران دارد؛ موسیقی محلی عربی یکی از آنهاست.
باید اعتراف کرد موسیقی به طور شگفت‌انگیزی در میان مردم خماط رواج دارد، به‌ویژه
در جشن‌ها. «چوبیه»، «ربابه»، «عطاب»، «علیلی»، «علونی»، «طبله» و «موال» بخشی از
انواع گوناگون و متنوع موسیقی این منطقه به شمار می‌آیند.
روستای ابیانه
روستای
ابیانه یکی از بلند ترین نقاط مسکونی ایران و از توابع بخش مرکزی شهرستان نطنز در
استان اصفهان است. این روستا در 40 کیلومتری شمال غربی نطنز، در دامنهٔ کوه کرکس
است که ارتفاع آن از سطح دریا 2222 متر می باشد.
روستای
ابیانه با آب و هوای معتدل، دارای موقعیت طبیعی مساعد ، معماری بومی و بناهای تاریخی
پُرتنوع است که گردشگران زیادی را به خود جذب کرده است . روستای ابیانه در تاریخ
30 مرداد 1354 با شماره ثبت 1089 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده
است.
مردم
محلی ابیانه در قدیم به این منطقه ویونا می گفتند که وی در زبان آن ها به معنای بید
و ویانه به معنای بیدستان است.علت نام گذاری این روستا این بوده که این روستا در
سابق بیدستان بوده و در طول زمان، ویونا به اویانه و سپس به ابیانه تغییر یافته
است.
محققان
و باستان شناسان بر این باورند که این روستا، حدود 1500 سال قبل به وجود آمده و یکی
از مکان های تاریخی کشور ایران است که شهرت جهانی پیدا کرده است. بر اساس تحقیقات
باستان شناسان، عمارت های کهن روستای ابیانه در دوران حکومت های سلجوقیان، قاجاریان،
ساسانیان و صفویان طراحی و ساخته شده اند.
مردم
ابیانه به زبان فارسی با لهجه خاص ابیانه ای صحبت می کنند که با لهجه های دیگرمناطق
تفاوت اساسی دارد. مردمان این دیار از لباس سنتی استفاده می کنند و در حفظ آن تاکید
و تعصب از خود نشان می دهند. زنان ابیانه از پارچه های گلدار و رنگارنگ برای خود
پیراهن بلندی می دوزند و استفاده می کنند ، همچنین زنان این روستا چارقدهای سفید
رنگی دارند و مردان نیز از شلوار گشاد و درازی از پارچه سیاه استفاده می کنند.
ابیانه
ای ها زبان به خصوصی دارند پس نام غذاهایشان علاوه بر متفاوت بودن، کمی عجیب
است.غذاهای مردم ابیانه،به علت متفاوت بودن زبانشان نام های عجیبی دارند . غذاهای
این مردم برگرفته از کویر و حاشیه کویر ایران هستند که سالم، طبیعی، ساده و بسیار
خوش طعم هستند.غذای رسمی مردم ابیانه، گِپا نام دارد که از ذرت خرد شده و موادی دیگر
تهیه می شود.
غذای
دیگر مردم ابیانه قرمه است که به زبان ابیانه ای به آن قلیه می گویند وعمدتا با
گوشت گوسفند قربانی پخته می شود .کاروانی نیز غذای دیگر مردم ابیانه است که شبیه
کله جوش است که با کشک ساییده، نعناع و پیاز داغ می پزند.
خانه
های روستای ابیانه مربوط به سه دوره سلجوقیه، صفویه و قاجاریه می باشند و بیشتر
خانه ها صورت پلکانی روی هم قرار دارند و به شکل مکعب با درب و پنجره مشبک چوبی
ساخته شده اند . ساختمان های کهن روستا در شیب دامنه کوه با پوششی از خاک سرخ رنگ
دیده می شوند که هر چه این خاک سرخ، باران بخورد محکم تر می شود.
ابیانه
روستایی چند طبقه است که تمامی خانه های روستا بر روی دامنه پر شیبی در شمال
رودخانه برزرود بنا شده ، به صورتی که پشت بام خانه های پایین دست، حیاط خانه های
بالا دست را به وجود آورد است و هیچ دیواری هم آن ها را محصور نمی سازد. خانه غلام
نادر شاه و خانه نایب حسین کاشانی از خانه های قدیمی ابیانه هستند.
بهار
و تابستان بهترین فصل برای مسافرت به ابیانه است ، البته روستای ابیانه پاییز و
زمستان زیبایی دارد ودر این فصول مخاطبان خاص خود را دارد .اگر خواهان آمدن به
روستای زیبای ابیانه هستید می توانید از تورهای فصلی هتل ابیانه استفاده نمایید .
روستای ابیانه در ایام نوروز، تاسوعا و عاشورا، نیز بازدیدکنندگان زیادی دارد.
روستای شاه شهیدان
روستای
شاه شهیدان در فاصله 20 کیلومتری مرکز بخش خورگام (بره سر) و 60کیلومتری مرکز
شهرستان رودبار استان گیلان واقع شده است. این روستا از شمال و شرق به بخش دیلمان،
از جنوب به مراتع سرسبز و از غرب به صخره بلند و زیبای اسپهبدان ختم میشود.
گویش
مردمان روستا گالشی است و بر اساس آخرین داده‌های آماری روستای شاه شهیدان دارای
30 خانوار و جمعیتی در حدود 117 نفر است که این جمعیت در بهار و تابستان افزایش
قابل‌توجهی دارد. اکثر مردم روستای شاه شهیدان به دامداری مشغول هستند. آب‌وهوای
روستای شاه شهیدان کوهستانی است به‌نحوی‌که دارای زمستان‌های سرد و برفی بوده و در
بهار و تابستان از هوای خنک و معتدل برخوردار است.
با
توجه به ارتفاع نسبتا زیاد شاه شهیدان، با ورود به این روستا مناظر زیبا و بی‌بدیلی
از دیلمان و جلگه گیلان در معرض دید قرار می‌گیرد. شاه شهیدان همچنین یکی از مسیرهای
صعود به قله درفک به ارتفاع 2730 متر است.
بقعه
متبرکه شاه شهیدان، مزار مطهر امام زادگان محمد و هادی (ع) در این روستای زیبای
کوهستانی واقع است. بر اساس باورها و اعتقادات مذهبی، هرساله در نیمه تابستان
مراسم سنتی و مذهبی “علم واچینی” با حضور ده‌ها هزار از علاقه‌مندان و زوار در پیرامون
امامزاده و باشکوه بی‌نظیری برگزار می‌گردد.
بر
اساس روایات و تحقیقات مردم‌شناسی، مراسم علم واچینی از قدیم‌الایام و زمانی که
مردمان روستا به‌صورت ییلاق از محل استفاده می‌نمودند انجام می‌شده است. بدین‌صورت
که در زمان عزاداری تاسوعا و عاشورای حسینی در ماه محرم -در فصول سرد سال که امکان
حضور در جوار امامزاده و عزاداری جهت سرور و سالار شهیدان امکان‌پذیر نبوده-
مردمان روستا به‌صورت آیینی در زمان حضورشان در روستا در فصل گرما، مراسم علم بندی
و عزاداری و علم واچینی را برگزار می‌کردند.
صنایع
دستی همواره جزء جدایی‌ناپذیر شاه شهیدان بوده به‌نحوی‌که هم‌اکنون نیز در روستا
شولا بافی و نمدمالی کاملاً رونق داشته و استادکاران زبردست در روستا در کنار سایر
کارهای روزمره به تولید صنایع دستی مشغول هستند.
اگر
در فصل تابستان به گیلان رفتید و احیاناً در آن هوای گرم و شرجی شمال دنبال جای
خنک می‌گردید می‌توانید سری به شاه شهیدان بزنید تا از هوای خنک منطقه مرتفع دیلمان
لذت ببرید. فصل پاییز هزار رنگ هم یکی از فصول مناسب برای بازدید از این منطقه
است.
روستای واریان
روستای
زیبای واریان کرج، در بخش شرقی سد امیر کبیر(کرج) و در حدود ۲۵ کیلومتری از ابتدای
جاده چالوس واقع شده است که دورنمای زیبایی از جاده کرج - چالوس دارد. این روستا
قبل از احداث سد کرج در بستر کنونی دریاچه سد کرج قرار داشت.
روستاي
واريان با درختان سرسبز، آبشارها، جويبارها، رودهاي كوچكروان، چشمههاي گوناگون جوشان، گلهاي زيبا، پروانههاي رنگي، جيرجيركها، كوههاي پيرامون، گياهان دارويي، طبيعت دلانگيز، آب و هواي خنك و روانبخش منطقهاي گردشگري و توريستي براي آسايش و استراحت خانوادههاي ايراني به ويژه كرجيها است.
روستای
واریان ابتدا در جایی که اکنون بستر دریاچه سد کرج است قرار داشت اما در پی ساخت
سد امیرکبیر یا همان سد کرج اهالی و ساکنان آن به مناطق بالاتر کوچ داده شدند و بدین
ترتیب تنها راه ارتباطی آن راه آبی بود؛ ولی با این وجود کشاورزی و دامپروی در این
روستا پر رونق بود.
زیبایی
خاص واریان و زیبایی دریاچه باعث شده بود که این روستا از موقعیت خاصی برخوردار
شود. در آن سوی دریاچه و کنار جاده هتلی به نام هتل واریان قرار داشت که امکاناتی
برای قایق‌رانی و اسکی روی آب دارا بود.
واریان
در قدیم شامل چندین محله بوده که در هر محله، خاندان بخصوصی زندگی می‌کرده به
عنوان مثال خاندانی که اهل کیان بودند، آنها را کیانی نسبت می‌دادند. ضمن اینکه کیان
بزرگترین و با نفوذترین خاندان واریان نیز بوده است.
پاکیزگی
هوای واریان غیر قابل وصف است. زیرا ورود هرگونه ماشین، موتور و دوچرخه به آن
ممنوع است. می گویند فرزندان اهالی واریان به دلیل زندگی در جوار دریاچه به شنا،
اسکی و قایق رانی آشنا هستند و به همین دلیل تعدادی از آنها به درجه قهرمانی ملی
در این سه رشته ورزشی رسیده اند.
جالب
است بدانید که واریان تنها روستای آبی ایران است. رفت‌و‌آمد با قایق در این روستا،
معمولاٌ از ساعت ۷:۳۰ صبح تا ۱۳ و از ۱۵ عصر تا ۱۱ شب امکان‌پذیر است.
در
طول تابستان، به خاطر خوب بودن آب‌وهوا تردد قایق‌ها در این منطقه زیاد بوده و حتی
تعداد آنها به ۱۰ عدد هم می‌رسد.
از
میان محصولات کشاورزی این روستا میتوان به غلات و میوه اشاره کرد. همچنین، شغل
زنبورداری نیز در واریان رواج بسیاری داشته و می‌توانید عسل‌های لذیذ و خوشمزه‌ای
را در این روستا نوش‌جان فرمایید.
علاوه
بر این‌ها، دوخت گیوه و کرباس‌بافی در واریان از مشاغل اصلی مردم به حساب می‌آیند.
در حین بازدید از روستا، متوجه حقایق و ویژگی‌های عجیبی در مورد آن می‌شوید.
منابع
: مجله برترین ها ، مجله ایران باستانی ، مجله بیتوته ، خبرگزاری تسنیم ، مجله
نمناک ، مجله کوهنوردی ، مجله تابناک جوان
دیدگاه ها