آشنایی با عمارت ذولفقاری قاجار زنجان

آشنایی با عمارت ذولفقاری قاجار زنجان

در این مطلب از چتراتا به استان زنجان رفته ایم تا شما را با یک عمارت قاجاری زیبا و جذاب در این منطقه آشنا کنیم ،پیشنهاد می کنم این بخش را همراهی کنید وبه هیچ وجه از دست ندهید.

عمارت ذولفقاری

این عمارت زیبا و شگفت انگیز از لحاظ موقعیت جغرافیایی در محله دالان آلتی شهر زنجان واقع شده است و مساحتی بالغ بر هزار و دویست متر مربع دارد. همچنین این عمارت دارای معماری ویژه و حیرت انگیزی می باشد که سبک آن از بناهای گوتیک اروپایی برگرفته شده است. در گذشته این محله، منطقه ای برای اعیان نشینان بوده است وخاندان ذولفقاری از ثروتمندان این منطقه به حساب می آمدند و مجموعه بناهایی که در این مکان ساخته شده است  در سبک و الگویی همانند خانه وزیری، خانه خدیوی، عمارت دارایی و... بوده است.

قدمت عمارت ذولفقاری

محققان قدمت این بنای باشکوه را به اواخر دوره قاجار نسبت میدهند.

معماری بنای ذولفقاری زنجان

معمار این ساختمان شگفت انگیز، سردار اسعد ذولفقاری بوده است و نام خود را بر روی این بنا نهاده است .این عمارت زیبا از دو بخش اندرونی و بیرونی تشکیل می شود و مشتمل بر دوطبقه و یک سردابه می باشد که در بخش مرکزی سقف این عمارت ، نورگیر زیبایی تحت عنوان کلاه فرنگی قرار داده شده است.

همچنین برای  تزئینات این عمارت باشکوه  از مصالح  فلزی، سنگی، آجری، گچی، چوبی و کاشی استفاده شده است. برای  سقف  این عمارت از لمبه های چوبی استفاده شده است ولی بیشترین تزئین در نمای جنوبی عمارت ذولفقاری دیده می‌شود. قسمت های اداری هم در آن موجود بوده است که قبل از احداث خیابان ، این قسمتها با یک شبکه ارتباطی در زیر زمین و طبقه همکف مرتبط می شد ولی متاسفانه در حال حاضر  فقط قسمتهای بیرونی و یک سردابه از آن موجود می باشد و قسمتهای دیگر از بین رفته است.

این عمارت زیبا و جذاب که به صورت قرینه بنا شده است و در آن میتوان هنر آمیخته ایرانی واروپایی را مشاهده کرد که بسیار حائز اهمیت است.ستونهای عمارت ذولفقاری تماما از سبک اروپایی برگرفته شده است. مصالحی که برای نمای ساختمان استفاده شده است آجرهای قالبی می باشد و از شیشه های دولنگه رنگارنگ برای نمای ساختمان استفاده کرده اند.

در سال هفتاد ونه ، میراث فرهنگی زنجان تصمیم به حفظ این آثار ومرمت آن می گیرد و طی چندین مرحله مرمت و بازسازی این مکان به پایان می رسد و بعد از مرمت آثار به دست آمده از معدن نمک چهرآباد(مردان نمکی) را به این مکان انتقال می دهند و این عمارت به موزه موقت مومیایی تبدیل می شود  و در سال هشتادوهشت نخستین موزه باستان شناسی در این عمارت بنا می شود.